مقایسه کارایی مدل تنزیل جریانات نقدی سنتی با مدل های تنزیل جریانات نقدی فازی و مونت کارلو در ارزشگذاری سهام

بازارمالی در کنار بازار کالا و خدمات تعیین کننده رشد اقتصادی و رفاه یک کشور است، بازارهای مالی با انتقال وجوه از واحدهایی که مازاد وجه نقد دارند به واحدهایی که کمبود وجه نقد دارند نقش بسزایی در رشد اقتصادی دارند. در این راستا بورس اوراق بهادار مهمترین ابزاری است که امکان تخصیص پس اندازهای راکد برای سرمایه گذاری در بخش تولید و صنعت فراهم می کند به این ترتیب با کنترل حجم پول و نقدینگی و مهار تورم از یکسو و بوجود آوردن امکان توزیع عادلانه ثروت از سوی دیگر به رشد ملی کمک می کند. اولین و مهمترین عاملی که در اتخاذ تصمیم پیش روی سرمایه گذاران قرار دارد قیمت می باشد که به تبع آن مقوله ارزشگذاری و برآورد قیمت مطرح می شود طی سالهای مختلف مدل ها و روشهای متعددی برای تعیین ارزش واقعی سهام مطرح شده که در یک طبقه بندی کلی می توان آنها را به چهار دسته زیر تقسیم کرد: 1-روش های ارزشگذاری بر مبنای دارایی ها که زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که می خواهیم دارایی های مورد تملک شرکت را از حیث ارزش فعلی ارزیابی کنیم. 2-روش های ارزشگذاری تنزیل جریانات نقدی: در این روش جریانات نقدی را برای ریسدن به ارزش سهام یا شرکت تنزیل می کنیم. 3-روش های ارزشگذاری نسبی: اساس این روش استفاده از ضرایب می باشد. 4-روش های قیمت گذاری حق اختیار که در این روش مطالبات احتمالی شرکت مورد ارزیابی قرار می گیرند. در این پژوهش مدل تنزیل جریانات نقدی که از جامعیت بیشتری از دیگر مدلها برخوردار بوده و مستثنائات کمتری دارد به عنوان روش مبنا مورد توجه قرار گرفته است اما از آنجاییکه در مدل تنزیل جریانات نقد ی سنتی از اعداد قطعی استفاده می شود از انعطاف پذیری مدل و شباهت آن با مسائل دنیای واقعی کم می کند که در این تحقیق سعی شده تا مدل با استفاده از منطق فازی و شبیه سازی مونت کارلو توسعه داده شده و نتایج مورد بررسی قرار گیرند. واژگان کلیدی: ارزشگذاری، تنزیل جریانات نقدی ، منطق فازی، شبیه سازی، روش مونت کارلو، کارایی